Brak systematycznej analizy ryzyka uwzględniającej szerszy obszar zagrożeń – organizacje muszą regularnie aktualizować analizę ryzyka w oparciu o zmieniające się otoczenie czy nowe feedy z Cyber Threat Intelligence (CTI).

Brak odpowiedniego „on-boardingu” partnerów i błędy w prowadzeniu rejestru partnerów – błędy w klasyfikacji i zbieraniu informacji o dostawcach i partnerach.

Wdrożenie SZBI niedopasowanego do organizacji – stworzenie systemu zarządzania bezpieczeństwem informacji, który nie uwzględnia specyfiki działalności.

Błędy w tworzeniu programu szkoleń – niewłączenie odpowiednich pracowników do szkoleń z zakresu bezpieczeństwa.

Przeinwestowanie w technologie – inwestycja w narzędzie niewymaganie przez UoKSC, wdrożenie narzędzi bez analizy potrzeb i „miękkich” obszarów, a w konsekwencji stworzenia niespójnego ekosystemu bezpieczeństwa

Pominięcie obszaru „biznesu” w NIS 2 – wdrażanie wymagań NIS 2 bez udziału biznesowych interesariuszy, którzy są niezbędni m.in. w obszarze łańcucha dostaw czy ciągłości działania.

Współpraca z zewnętrznym SOC / stworzenie wewnętrznego SOC bez odpowiednich procesów i kompetencji – współpraca z zewnętrznym SOC lub budowa własnego bez walidacji kompetencji i procesów.

"Działania punktowe" i błędy w harmonogramie – wdrożenie punktowe technologii i polityk zamiast rozpoczęcia projektu od analizy potrzeb i „miękkich” obszarów

I wiele innych